چکیده
گور ايراني زيرگونه اي از گورخر آسيايي است كه به صورت اندميك در دشت ها و تپه ماهورهاي زيستگاههاي بياباني و استپي ايران زندگي مي كند. اين زير گونه از سوي اتحاديه جهاني حفاظت از طبيعت و منابع طبيعي به عنوان گونه اي در آستانه انقراض معرفي شده است. به همين دليل داشتن اطلاعات كاملي از اندازه جمعيت و نيازهاي زيستگاهي اين گونه به منظور تدوين سياست هاي مديريتي براي حفاظت از آن امري اجتناب ناپذير است. در اين پژوهش برآورد تراكم و فراواني با استفاده از روش ترانسكت خطي و انتخاب زيستگاه فصلي گورخر ايراني با استفاده از روش شمارش گروههاي سرگين در پارك ملي قطرويه بررسي گرديد.