تغييرات كاربري و پوشش اراضي و قطعه قطعه شدن زيستگاه با كاهش جمعيتهاي حيات وحش زيادي در مناطق حساس اكولوژيكي داراي همبستگي ميباشد. هدف اصلي اين مطالعه كمي سازي تغييرات كاربريها و پوشش اراضي منطقهي حفاظت شدهي ارسباران در آذربايجان در شمال غرب ايران و در يك دورهي 24ساله (1987-2011) بود. منطقهي مورد مطالعه بعنوان ذخيرهگاه زيست كره در سال 1976 توسط سازمان يونسكو معرفي شد، و با 80600 هكتار مساحت يكي از مهمترين مناطق حفاظت شدهي ايران ميباشد. جمعيت سياه خروس قفقازي (Tetrao mlokosiewiczi) منحصر به اين منطقه از ايران ميباشد. براي پايش تغييرات الگوهاي مكاني، نقشههاي پوشش اراضي و كاربري اراضي با استفاده از روش طبقهبندي نظارت شدهي حداكثر احتمال تصاوير سنجندهي TM ماهوارهي لندست برداشت شده در سالهاي 1987 و 2011 توليد گرديد. هشت طبقه كاربري و پوشش اراضي شامل نواحي كشاورزي (طبقهي كشاورزي آبي، طبقهي كشاورزي ديم)، جنگلها (جنگلهاي تنك، جنگلهاي متراكم)، مناطق مرتعي (گونزار، گراسلند)، آب و مناطق با پوشش كم شناسايي شد. نتايج نشان داد نسبت جنگل از 80/52% به 40/31% كاهش يافته و در صورتي كه نسبت مناطق باير از 11% به 50/13% در مدت 24 سال اخير افزايش يافته است. يافتههاي اين مطالعه، اهميت حفاظت از زيستگاههاي حيات وحش در ذخيرهگاه زيستكره ارسباران ميباشد.