سياه خروس قفقازي (Tetrao mlokosiewiczi) در ايران منحصر به منطقهي ارسباران ميباشد، و جمعيت اين گونهي بخصوص در دهههاي اخير در حال كاهش بوده است. اكثر مطالعات گذشته به فاكتورهاي مكاني و توضيح ترجيهات جمعيت سياه خروس قفقازي پرداخته است. بهرحال تغييرات الگوهاي سيماي سرزمين در مقياس بزرگ، ميتواند تغييرات را مشخص كند. در اين مطالعه، تغييرات ساختار سيماي سرزمين زيستگاه سياه خروس در ذخيرهگاه زيستكرهي ارسباران در شمال غرب ايران بررسي شد. براي كمي سازي تغييرات الگوهاي سيماي سرزمين، از متريكهاي سيماي سرزمين گوناگوني كه از آناليز مكاني نرم افزار FRAGSTATS بدست آمده بود، شامل درصد سيماي سرزمين (PLAND)، تعداد لكه (NP)، تراكم محيط (ED)، شاخص بزرگترين لكه (LPI)، نمايهي محيط (TE) و شاخص شكل سيماي سرزمين (LSI) استفاده شد، و براي آناليز پليگونهاي كاربريهاي اراضي، از تصاوير ماهوارهي لندست در سالهاي 2001 و 2011 استفاده كرديم. تصاوير ماهوارهاي تصحيح هندسي شدند و با استفاده از نرمافزار ENVI 4.8 طبقه بندي گرديدند. نتايج نشان داد نسبت پوشش جنگل متراكم از 90/51% به 70/39%، و شاخص بزرگترين لكهي (LPI) آن كاهش يافته و نسبت گراسلند از 80/16% به 35/31% در دههي اخير افزايش داشته است.