حدود 43 ميليون هكتار از اراضي تحت آبياري در مناطق خشك جهان، در معرض فرآيندهاي مختلف تخريب سرزمين مانند شور و قليايي، ماندابي و بياباني شدن قرار دارند كه انسان بيشترين نقش را در اين فرآيندها دارد. هدف از اين تحقيق، بررسي نقش عوامل انساني در پديدهي بيابانزايي ميباشد. بدين منظور از دو معيار وضعيت تخريب پوشش گياهي و مديريت اراضي استفاده شد كه هر كدام از اين معيارها، خود داراي شاخصهايي ميباشند.. دادههاي هر يك از شاخصها، پس از آناليزهاي آماري و تعيين نرمال بودن با استفاده از آزمون كولموگروف- اسميرنوف در محيط 15، وارد محيط Arc GIS 9.3 گرديد و براي تهيه نقشه هر يك از اين شاخصها، از روشهاي معكوس فاصله وزني و كريجينگ معمولي و گسسته استفاده گرديد. بدين منظور، از روشي كه بالاترين دقت را داشت، استفاده گرديد. در ادامه نقشهها بر اساس روش مدالوس امتيازدهي شده و از ميانگين هندسي شاخص hy;هاي هر يك از معيارها، نقشه نهايي وضعيت هر معيار تهيه گرديد و در ادامه، از ميانگين هندسي دو معيار وضعيت پوشش گياهي و مديريت اراضي، نقشه وضعيت فعلي بيابانزايي دشت سگزي اصفهان بدست آمد. نتايج نشان داد كه تمامي منطقه در كلاس خيلي شديد بيابانزايي قرار ميگيرد. نتايج همچنين نشان داد كه شاخصهاي درصد پوشش گياهي و مديريت اراضي مرتعي به عنوان مهمترين شاخصهاي تاثيرگذار در پديدهي بيابانزايي منطقه سگزي اصفهان ميباشند.