امید

از اقبال لاهوری:

می شود پرده چشمم پر کاهی گاهی       دیده ام هر دو جهان را به نگاهی گاهی

جاده عشق بسی دور و دراز است ولی    طی شود جاده صد ساله به آهی گاهی

در طلب کوش مده دامن امید زدست    دولتی هست که یابی سر راهی گاهی