فرشته صفرپور
ایمیل: fereshtehsafarpour@yahoo.com
- کارشناسی ارشد (97- ): ساخت و مشخصه‌یابی شبکه در هم فرورفته از هیدروژل کاپاکاراگنان- متاکریلات- غشای گلبول قرمز خونی برای ترمیم زخم
چکیده
دیابت از جمله بیماریهایی است که با افزایش سن، ضعف در سیستم ایمنی و بیماریهای متابولیکی باعث ایجاد زخم مزمن میشود. زخمهای دیابتی از جمله خطرات جدی برای بیماران محسوب میشود و در شرایط بحرانی خطر قطع عضو و حتی مرگ را نیز به دنبال خواهد داشت. یکی از روشهای درمان این نوع از زخمهای مزمن، استفاده از زخمپوشهای هیدروژلی است. هیدروژلها قادر هستند که رطوبت ناحیه زخم را حفظ کنند که این از فاکتورهای مهم برای بهبود زخم به شمار میرود. یکی از پلیمرهای طبیعی که اخیرا در این زمینه مورد استفاده قرار گرفته است، کاپاکاراگنان میباشد. کاپاکاراگنان با حفظ رطوبت و همچنین خنکسازی ناحیه آسیبدیده به بهبود زخم کمک میکند. کاپاکاراگنان هیچگونه سمیتی از خود نشان نمیدهد و قادر است ترشحات ناشی از زخم را جذب کند. در کنار این مزایا و به منظور افزایش میزان مقاومت کاپاکاراگنان، فرایند کراسلینک بر روی آن انجام میگیرد. از دیگر ویژگیهای برتر این ماده، قابلیت کراسلینک نوری در حضور نور مرئی و آغازگر شیمیایی غیرسمی است. استفاده از هیدروژل‌های کراسلینک شده با نور مرئی باعث حذف مشکلات استفاده از نور ماورای بنفش شامل آسیب به DNA و یا سرطان میشود. با وجود ویژگیهای مطلوب این هیدروژل، خواص بیولوژیکی این پلیمر ضعیف است. به منظور بهبود برهمکنشهای بیولوژیکی میتوان از غشاهای سلولی استفاده کرد. یکی از مهمترین این ترکیبات، غشاهای بر پایه گلبولهای قرمز میباشد. علاوه بر این، نتایج نشان میدهد که این ترکیبات توانایی به دام انداختن مولکول‌های آبگریز و رهایش کنترل شده دارو‌های آبگریز را دارا می‌باشند. در این مطالعه ابتدا آسیبهای پوستی از جمله زخمهای مزمن بررسی شده و در ادامه انواع روشهای درمانی از جمله استفاده از هیدروژلها معرفی شده است. بعد از مطالعه کاپاکاراگنان و ویژگیهای آن، روشهای اصلاح خواص آن معرفی میشود.
