اگر زمان منتظر می ایستاد تا ما به بلوغ برسیم ، قطعا زندگی با نقص های کمتری را تجربه می کردیم ، نمی دانم زندگی ، بدون واژه ی " افسوس " چه شکلی خواهد بود ! شیرین تر است یا مزه ی یکنواختی دارد !؟