بخش اعظم ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی و قرارگیری در کمربند خشک نیم‌کره شمالی، دارای اقلیم خشک و نیمه‌خشک است و محدودیت منابع آبی به‌ویژه در سال‌های اخیر مهم‌ترین چالش در توسعه و نگهداری فضای سبز در این مناطق است. متأسفانه الگوی فضای سبز شهری فعلی کشور برگرفته از الگوهای منظرسازی از اروپا و آمریکا با آب‌وهوای معتدل و پرباران است بر این اساس طراحی فضاهای سبز را باید از الگوی کشت چمن در سطح وسیع و استفاده از درختان با نیاز آبی بالا به طراحی‌های کم آب بر و استفاده هوشمندانه از آب موجود تغییر دهیم.