دریاچهها و مخازن همواره به عنوان منابع مهم تامین آب آشامیدنی و کشاورزی مورد توجه جوامع انسانی قرار گرفتهاند. لذا استفاده بهینه از این منابع آبی نیازمند بکارگیری روشهای مناسب جهت پایش و تعیین کیفیت آنها است. پدیده یوتریفیکاسیون که نتیجه آلودگی اکوسیستمهای آبی است، سبب کاهش کیفیت آب و بروز مکرر شکوفایی جلبکی میشود. این پدیده تاثیر تعیین کنندهای بر تنوع زيستي اکوسيستمهای آبی دارد. دریاچه سد زايندهرود در منطقه مرکزی ایران قرار گرفته و به عنوان مهمترین منبع تأمین آب شرب جمعیت کثیری از ساکنان منطقه محسوب میشود. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت تروفی و روند تغییرات این دریاچه در سال 1392 بود. نمونهبرداري از فروردین تا اسفند 1392 در 7مرحله با فاصله زماني 45 روز يکبار بصورت فصلی انجام شد. در فصل زمستان به علت یخ بستن سطح دریاچه نمونه برداری در یک مرحله انجام شد. به منظور بررسی وضعیت تروفی دریاچه سد زاینده رود پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب شامل: (دما، اکسيژن محلول، عمق رویت سکشيديسک، pH، فسفر کل(TP)، نيتروژن کل (TN)، COD، BOD5، EC، TDS، TSS) و همچنین میزان کلروفیلa اندازهگیری شد. بدین منظور 5 ایستگاه نمونهبرداری در پنج نقطه از سطح دریاچه انتخاب شد. نتايج حاصل از بررسی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب حاکی از وجود تفاوت معنی دار (05/0>P) بین پارامترهای کیفی آب در مناطق نمونه برداری بود. در این تحقیق فسفر به عنوان عامل محدود کنندهی تولید شناخته شد. برای تعیین وضعیت تروفی دریاچه از طبقه بندی ارائه شده توسط OECD در سال 1992 و شاخص TSI استفاده شد. در مجموع نتایج حاصل از این تحقیق موقعیت تروفی دریاچه سد زایندهرود را بر اساس هر دو معیار فوق با توجه به پارامترهای عمق رویت سکشی دیسک و فسفر کل و همچنین بر اساس کلروفیل a به ترتیب در وضعیت مزوتروف و الیگوتروف ارزیابی شد. به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده دریاچه سد زایندهرود جزء دریاچههای مزوتروف قرار میگیرد.
